Rozdział 12

Chwilowo jestem chora i siedzę ciągle w domu. Wreszcie mam okazję do napisania nowego rozdziału ;)

Rozdział 12


Obudził mnie głośny dzwonek mojego telefonu. 
Zerknęłam na zegarek, stojący na mojej szafce nocnej- godz. 3:15.  "Znów się nie wyśpię" - pomyślałam.
Kiedy komórka ucichła, spojrzałam na ekran.  1 połączenie nie odebrane od "Mama".
Czego ona chce odemnie po godzinie trzeciej nad ranem?!  Nie dokońca przytomna nacisnęłam zieloną słuchawkę.
Po drugiej stronie odezwał się szczęśliwy głos mamy.
- Miranda! 
- Tak mamo? Czemu dzwonisz do mnie w środku nocy? 
- W środku nocy? Ach... tak! Na śmierć zapomniałam o różnicy czasu! Jak chcesz...mogę zadzwonić później.
- Nie musisz. Jak już mnie obudziłaś to mów teraz.
- Dobrze. Rozmawiałam z twoim ojcem, uzgodniliśmy żebyś przyleciała na jakiś czas do mnie!
- Ale...ale jak to do ciebie? Do Paryża?
- Tak do Paryża. Zarezerwowałam ci bilet na samolot.
- Dobrze, dobrze. Ale kiedy mam lecieć? 
- Jutro wieczorem.
- Słucham?! 
- Jutro wieczorem. Masz czas żeby się spakować.
- A ile tam u ciebie będę? Tydzień?
- Nawet tak nie żartuj! Minimum pół roku. Dawno się nie widziałyśmy. Nie da się tego nadrobić w tydzień!
- Mamo, przecież jest rok szkolny...
- Tym się nie martw. - powiedziała po czym dodała - Czy stoi za tym jakiś chłopak?
- Co?! Nieee, ja nie mam... - nawet nie dokończyłam, a ona mi przerwała.
- On też może lecieć! Dobrej nocy kochanie.- skończyła tym samym wesołym głosem, co zaczęła.

Gdy się rozłączyła, zaczęłam wystukiwać w klawiaturę. Nowa wiadomość do "Tom" o treści:  " Wylatuję, kierunek Francja...''

~Miranda Morgan